Ağladım…
Çocuk gibi gözerimden yaşlar süzüldü, gayri ihtiyari…
İstemeyerek, bilincinde olmada!
Dün…
Sanki koma halinde sadece yattım – yuvarlandım…
Aklıma sarı pipim geldi, yok benim bir sürü sarı pipim var…
Allah anasına – babasına, dede ve babaannesine bağışlasın…
Çocuk güzeli, tam teke…
Masmavi gözler pezevenkte, sapsarı saçlar, yumuk yumuk eller, tam erkek!
Dede…
PKK’lı…
Yok salt sempatizan değil, aktif…
Söylemiyor gerçi ama bölgeden sorumlu, en azından ama sözü dinlenen birisi, DOSTUM, yeminle tanıdığım veya tanıdığımı sandığım birçok Türk’ten daha insan daha candan…
Ailecek, onlar bizi bizler onları biliriz…
Onun torunu, çok seviyor resmen özlüyorum keratayı.
Konuşur, tartışır, fikir alışverişinde bulunuruz onunla, uzun uzun…
Sormuştum PKK – PYD…
Dedi “Organik bağımız olsa bile iki farklı yapılanma”
Allah ve insan…
Yürekten, hani pınar ya…
İşte O pınardan kaynaklanan bir inanç ile, bir iman ile bir eski asker, Amerikalı…
Suriye’de…
Orda burada koşturuyor, Müslüman – Hristiyan demeden, şu bu ayrımı yapmadan can kurtarmaya çalışıyor, insan!
Belgeselden de anlaşılıyor, Almanca, Hristiyan ama ne iman…
Can, can kurtarmaya çalışıyor, canı pahasına…
Bir baba, bende babayım…
Ne Şambabası ne iskele babası, baba, baba ve insan…
Erdoğan’ın desteklediği IŞID köpeklerinden kaçmaya çalışıyorken iki evladı yıkılıyor yere…
Vurulmuş ölmüşler…
Anlatıyor, belgeseli izlerseniz görürsünüz, o an boşaldım, gözlerimde yaşlar…
Birde kız çocuğu, kurtarıyorlar, tutamadım kendimi…
Filim değil, gerçek!!!
Diğer bebeler kayıp (…)
Birileri yapıyor, diğeri yıkıyor…
Birileri can alıyor, diğerleri can kurtarmaya çalışıyor…
Ben…
Ben bir engelli bir çeyrek…
Elimden gelen bu, elimden geldiği kadar, gücümün yettiği yere kadar!
İzlemenizi öneririm, Almancanız olmasa bile belgesel kendini anlatıyor…
İnsanlık kaldıysa yürekte, yürek his ediyor!
Ne Kürdü ne Türkü ne Hristiyan, Müslümanı, Musevi’si…
Allah’ın varsa…
Yürekte iman…
İnsan kardeşim insan!!!